چندی است که در عرصه ی مهمی همچون سینما و فیلم، اتفاقاتی در حال انجام است، که بسیاری را با این سؤال مهم روبرو کرده است که آیا معیارها و ارزشها تغییر پیدا کرده اند؟
همگان می دانند و البته صاحبنظران و کارشناسان جهانی نیز بر این واقعیت تاکید نموده اند که تاثیر بسیار جدی فیلم و سریال بر مردم، از تاثیر مجموع ابزارهای فرهنگی دیگر، بالاتر و پرنفوذتر است.
در این میان متاسفانه بعضا در کنار تولید انواع فیلم های سینمایی با محتوای غیر اسلامی و ضدارزشی، روند توزیع گسترده و خانگی این محصولات مخرب، به مرحله ی نگران کننده ای رسیده است.
این روزها موسسه ی رسانه های تصویری که در بدو تاسیس خود، رسالت مقدسی در راستای کنترل آثار و فیلم های موجود در جامعه و توزیع فیلم های مثبت و مجاز در میان مردم را بر عهده داشت، خود به عاملی در جهت ترویج آثار مخرب فرهنگی تبدیل شده است.
• بعنوان نمونه : در کنار انواع فیلم های سینمایی خشونت بار و تحریک کننده ی آمریکایی و غربی که مرتبا در حال ترجمه و تزریق به فروشگاه های سراسر کشور است، سریال مسئله دار (24) که قدرت اطلاعاتی و امنیتی دروغین آمریکا را به بیننده القا می کند، همزمان با شبکه های صهیونیستی ، در موسسه رسانه های تصویری، ترجمه و توزیع می گردد!
• فیلم سینمایی (سنتوری) که بدلیل ساختار بد و خسته کننده و ترویج عرق خوری و فساد، سالهاست در محاق توقیف بسر می برد، به یکباره با تبلیغات فراوان در تیراژی میلیونی در فروشگاه های سراسر کشور توزیع می شود.
• فیلم سینمایی(پوپک و مش ماشااله ) که با محتوای بی ارزش و خسته کننده، رسما کلیدواژه هایی همچون : غیرت، ناموس پرستی، مردانگی، دینداری و... را به مسخره گرفته و بطور کاملا واضح و کم سابقه به ترویج و تشویق ارتباط نامشروع دختر و پسر می پردازد، در تیراژ دو میلیون نسخه و با تبلیغات فراوان در سراسر کشور توزیع می شود.
و متاسفانه انواع فیلم های مسموم و غیراخلاقی داخلی و خارجی که بسیاری از آنها عامل جدی در راستای تخریب باورها و بنیان های خانوادگی و اخلاقی و دینی و حتی ملی است، با بالاترین کیفیت و بسته بندی و تبلیغات،در فروشگاه ها و حتی سوپرمارکتها به خورد مردم و خانواده ها داده می شود و کار به آنجا می رسد که فیلم های سفارشی این موسسه و سریال های تولید شده توسط آن،گوی سبقت را در ابتذال از دیگر آثار می رباید.
اکنون این سؤال مهم و اساسی از مسئولان امر پرسیده می شود که معیارهای نظارتی و خط قرمزهای محصولات سمعی و بصری که نقش مهمی را در امنیت جامعه و حتی امنیت ملی و دفاعی کشور دارند کجاست؟
آیا عرضه ی میلیونی این آثار و راه یافتن این محصولات به خانه ها و کارگاه ها و اتوبوس ها و دورترین روستاها و مخاطب قرار گرفتن انواع رده های سنی در این موضوع، آینده ی فرهنگی کشور را با خطرات جدی مواجه نمی کند؟
آیا برای تامین سود های چند ده میلیاردی برخی از شرکت های توزیع کننده ی فیلم و سازندگان آثار مخرب و تامین نظر مافیاهای پشت پرده ی این‌اثار، باید چشم را بر همه چیز بست؟
با کدام منطق و نگاه همراه با تساهل، برخی از این فیلم ها را حتی در میان عناصر مسن و تربیت یافته می توان نمایش داد؟ چه رسد به جوانان و نوجوانان...
برای تداوم این روند که واقعا به مراحل خطرناکی رسیده است، اعلام خطر می کنیم و توجه مسئولان محترم در وزارت ارشاد و دیگر دستگاه های فرهنگی را به بررسی ابعاد این ماجرای بسیار مهم و جدی، جلب می نماییم.
